Nazwa “skeleton” oznacza zarówno sanie sportowe, jak i dyscyplinę sportową. Skeleton to dyscyplina podczas której zawodnik leżąc na brzuchu zjeżdża po lodzie na sankach z głową skierowaną w dół. Natomiast sanie o takiej nazwie to ciężkie sanie sportowe z nisko umiejscowionym środkiem ciężkości. Dzięki skeletonowi możliwe jest osiąganie dużych prędkości – nawet do 130 kilometrów na godzinę. Skeleton pochodzi od cresty, czyli konkurencji saneczkarskiej. Konkurencja ta polegała na zjeździe na sankach z niewielkiego wzniesienia. Do rozgrywania zawodów skeletonowych wykorzystywano specjalne tory bobslejowo-saneczkowe. Zawodnicy osiągali na nich prędkość nawet do 120 kilometrów na godzinę.
Skeleton był wyłącznie szwajcarskim sportem aż do 1906 roku. W tym właśnie czasie zorganizowano zawody skeletonowe w Austrio-Węgrzech. Cresta została rozegrana na zimowych igrzyskach olimpijskich po raz pierwszy w 1928 roku w Sankt Mortiz. Wystartowało tam dziesięciu zawodników z sześciu państw. Następnie zawodnicy cresty pojawili się na igrzyskach dopiero dwadzieścia lat później, bo w 1948 roku.
W latach 50. i 60. XX wieku cresta przekształciła się w skeleton. Jednak w czasie Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego w 1954 roku skeleton został w programie olimpijskim zastąpiony przez saneczkarstwo. Doprowadziło to do spadku zainteresowania tym sportem. Skeleton na nowo zyskał miłośników wraz z pojawieniem się skeletonu bobslejowego w 1970 roku, podczas którego zawodnicy mieli możliwość zjazdu po torach bobslejowych. Równie ważną rolę w rozpowszechnianiu tego sportu odegrało pojawienie się sztucznych torów. W roku 1986 FIBT zaczęła wspierać rozwój skeletonu i przyczyniła się do powstawania szkół skeletonu na całym świecie.
W 1988 roku Międzynarodowa Federacja Bobsleja i Toboganu zorganizowała Puchar Świata w tej dyscyplinie. Podczas pierwszego sezonu Puchar Świata został zdobyty przez reprezentanta Austrii – Adama Schmida. Skeleton zaczął być uprawiany przez kobiety dosyć późno, bo dopiero w 1996 roku. Na igrzyskach w Salt Lake City skeleton powrócił do programu olimpijskiego. Od tego właśnie momentu skeleton na stałe zagościł w igrzyskach olimpijskich.
Dyscyplina sportowa jaką jest skeleton jest rozgrywana w zawodach Pucharu Świata, Pucharu Europy, Pucharu Ameryki oraz Igrzyskach Olimpijskich i Mistrzostwach Świata. Zasady obowiązujące w skeletonie są zależne od rodzaju zawodów, w jakich są rozgrywane. W przypadku Pucharu Świata, Pucharu Europy oraz Pucharu Ameryki uczestnicy biorą udział w dwóch ślizgach. W pierwszym ślizgu uczestniczą wszyscy zgłoszeni zawodnicy. Losowane są numery grup, które ustalane są zgodnie z rankingiem pucharu. 2 ślizg obejmuje dwudziestu najlepszych uczestników z pierwszego ślizgu, w kolejności odwrotnej do zajmowanego wcześniej miejsca. Sytuacja przedstawia się nieco inaczej w przypadku Igrzysk Olimpijskich oraz Mistrzostw Świata, bowiem tutaj rozgrywane są cztery ślizgi. W pierwszym ślizgu zawodnicy startują zgodnie z wylosowanymi numerami. W drugim ślizgu bierze udział 20 zawodników, w kolejności odwrotnej do wcześniej zajętych miejsc. W trzecim natomiast, zawodnicy startują zgodnie z numerami startowymi z odwrotnej kolejności, według przydziału do grup. Ostatni, 4 ślizg obejmuje tylko 15 zawodników, którzy startują tak jak w ślizgu 2, w kolejności odwrotnej do miejsc zajmowanych po 3 ślizgach.