Szukasz dyscypliny, którą można uprawiać całymi rodzinami, w każdym wieku? Sportu, w którym najważniejsza będzie nie siła, płeć, czy warunki fizyczne? Curling to idealna gra zimowa dla Ciebie! Na tafli lodu spotykają się dwie drużyny liczące po czterech zawodników, które za pomocą ciężkich, wypolerowanych kamieni z granitu oraz szczotek starają się jak najbardziej zbliżyć do celu zwanego domem, jednocześnie próbując wypchnąć przeciwnika jak najdalej. Tutaj decyduje technika, precyzja i odpowiednia strategia.
Zasady gry
Drużyny spotykają się na prostokątnych taflach lodu, na których namalowane są koła, zwane domem. Dwie czteroosobowe ekipy muszą jak najbliżej domu ułożyć po osiem granitowych kamieni, ważących 19,1 kilograma. Potocznie nazywa się je “czajnikami”, ponieważ bardzo przypominają ten kuchenny sprzęt. Każdy zawodnik wypuszcza po dwa kamienie, raz jedna drużyna, raz druga. Sportowiec, który ślizga czajnikiem, nadaje mu kierunek, prędkość i rotację. Jeśli coś mu nie wyszło, nie wszystko stracone. W ruch idą wtedy koledzy z drużyny, którzy za pomocą specjalnych szczotek rozgrzewają lód, co może zmniejszyć rotację lub przyspieszyć ruch kamienia. Gdy wszystkie kamienie zostaną zużyte, należy obliczyć ilość punktów zdobytą przez każdą z ekip i rozpocząć kolejną rozgrywkę. W jaki sposób zdobywa się punkty? To proste – im więcej kamieni masz najbliżej środka domu (bliżej niż przeciwnik!), tym więcej punktów zdobywasz. W grze istnieje kilka strategii, takich jak ustawienie strażnika, wybijanie czajników przeciwnika i wstawianie w to miejsce swoich kamieni, czy precyzyjne zagranie do celu. Mecz składa się z sześciu endów w zawodach amatorów i dziesięciu podczas imprez mistrzowskich.
Curling pochodzi ze Szkocji
Ojczyzną curlingu jest Szkocja, a tradycja jego uprawiania sięga średniowiecza, w którym odbywały się konkursy w puszczaniu kamieni po lodzie. Do dziś sport ten nazywany jest w tym kraju “ryczącą grą” ze względu na dźwięk, jaki wydają szorujące po lodzie kamienie. Natomiast nazwa “curling” wywodzi się od szkockiego czasownika “curr” oznaczającego gwar, mruczenie. Początkowo do gry służyły płaskie kamienie wydobywane z dna rzek, które następnie poddawano obróbce. W rozgrywce bardziej liczyło się szczęście niż faktyczne umiejętności zawodników. Szkoccy imigranci rozpropagowali curling w Kanadzie, gdzie znaleźli fantastyczne warunki do jego uprawiania – długie zimy, liczne rzeki oraz jeziora, które zamarzały przy niskich temperaturach, tworząc naturalne boiska do gry. Do dziś właśnie w tym kraju zarejestrowano największą liczbę zawodników – około 900 tysięcy. Gra spotkała się z zainteresowaniem także w Stanach Zjednoczonych, Szwecji, Szwajcarii czy Norwegii. Obecnie uprawia się ją na całym świecie, wszędzie tam, gdzie są lodowiska. Curling stał się oficjalną dyscypliną zimowych igrzysk olimpijskich dopiero w Nagano w 1998 roku. Pierwszy oficjalny tor do curlingu w Polsce został wybudowany w 2008 roku w Pawłowicach. Grać można jednak nie tylko tam, fani curlingu uprawiają go również na zwyczajnych lodowiskach, np. do hokeja.